Sunday, December 20, 2009

အိမ္လြမ္းသူ



က်ေနာ့္ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္ မခုန္ပဲေနပါ့မလား ေမြးရပ္ေျမကုိ မျပန္ျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမနဲေတာ့ေပ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ခင္တြယ္ေသာ ေမြးရပ္ေျမ၊ ခ်စ္ေသာအေမ၊ မိသားစုတုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့မည္။ ညအေမွာင္ေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ အေ၀းေျပးကားၾကီးေပၚမွာ နားၾကပ္ေလးတပ္ျပီး ဘုိျဖဴရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ သီခ်င္းေလးကုိ ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မနက္ျဖန္မနက္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္ေနေသာ အရပ္သုိ႕ေရာက္ေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားနဲ႕ တကုိယ္တည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနစဥ္ ကားဆရာ၏ ေအာ္သံကုိၾကားလုိက္ရသည္။ အေပါ့အပါးသြားရန္ခဏနားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကားထဲက ဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း ညအေမွာင္မွာ ေအးျမေသာေလတုိ႕သည္ ေမာပန္းေနေသာ လူရဲ႕စိတ္ကုိ အေတာ္အတန္ေတာ့ လန္းဆန္းေစသည္မွာ အမွန္ပင္.... ဒီလုိနဲ႕ ကားေပၚျပန္တက္ နားၾကပ္ေလး နားထဲထုိးထည့္ မ်က္လုံးေလး မွိန္းျပီးလုိက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ကုိယ့္ပစၥည္းေသခ်ာပါမပါၾကည့္ ေပ်ာက္ရင္တာ၀န္မယူဘူး..... ဟူေသာ စပါယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးခ်ိန္ လမ္းခုလတ္မွာ ခရီးသည္တေယာက္ ဆင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္က အလုိလုိသိလုိက္သည္။ ေဘးမွာထုိင္ေနေသာ အကုိၾကီးကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနျပီးလဲေမးေတာ့ ေနာက္ ၃၊၄ နာရီေလာက္ဆုိ က်ေနာ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု သိလုိက္သည္...

တရိပ္ရိပ္နဲ႕ ေလအလ်င္လား ေျပးလႊားေနေသာကားေလးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ေလးေပၚကုိတက္ရန္ ေတာင္ေျခေအာက္နားေရာက္ေတာင္လာျပီ။ က်ေနာ္စိတ္တုိ႕ကားအျငိမ္မေနႏုိင္ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ေတာင္တန္းေတြကုိ ၾကည့္ခ်င္လာသည္။ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေခါင္းခန္းက ကားစပါယ္ရာထုိင္ေနေသာ ေနရာနားသြားထုိင္ျပီး အေရွ႕တည့္တည့္ကေန ေတာင္တန္းေတြကုိ တ၀ၾကီးၾကည့္လုိက္သည္။ဖြင့္ထားေသာ တံခါးမွသည္ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ေလေအးေအးေလးကုိ ရွဴရႈိက္ရသည္ကုိကား က်ေနာ္လုိ ေတာင္ေပၚသားတေယာက္အတြက္ ရသတခုပင္မဟုတ္ပါလား... ေတာင္ပတ္လမ္းေလးအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းကားေလးကတက္လာသည္။ ခုဆုိ အေမလည္းအိမ္ေပါက္၀က သားျပန္အလာကုိ ေမွ်ာ္ေနေတာ့မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လာၾကိဳမည္ဟု ေျပာထားသည္။ ဒီေကာင္ေတြေတာင္ မိန္းမေတြရလုိ႕ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲကုန္ျပီလဲမသိ..... ျပန္ေတြ႕မွ အရင္အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း ညွင္းဆဲရဦးမည္ အႏုိင္က်င့္ရဦးမည္.......


ကားဂိတ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ကားၾကီး ဆုိက္ကပ္လုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း မ်က္လုံးကေဘးဘီကုိ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ Taxi ငွားမလားဟု ဟန္ေဆာင္မူကင္းတဲ့ စကားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ဦးေလးၾကီးမ်ား၏ အသံကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငုိခ်င္သလုိလုိျဖစ္မိသည္ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားျပီး အေပၚယံေပါင္းတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရတာ ဒီလုိရုိးသားတဲ့ လူေတြကုိေတြ႕ရေတာ့ ဘ၀ကုိအားမလုိအားမရျဖစ္မိျပန္သည္။ ထုိစဥ္ က်ေနာ့္ေခၚသံကုိ ၾကား၍ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဦးထုပ္၊အေႏြးထည္အျပည့္အစုံနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ပခုံးခ်င္းဖက္ျပီး ေပါင္းလာသည္ ေျပာမနာဆုိမနာသူငယ္ခ်င္းေတြ ယခုေတာ့လဲ မိန္းမေတြရလုိ႕ လူၾကီးစတုိင္ေတြနဲ႕ေတာင္ ျဖစ္ေနပါေကာလား...... ထုိ႕ေနာက္ တေယာက္ အိတ္တလုံးစီ ထမ္းျပီးကားေပၚတက္ အေမ့အိမ္ရွိရာသုိ႕.........

ကားေလးျဖတ္သန္းရာ လမ္းတေလွ်ာက္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ တုိက္တာအေဆာက္အဦးေတြက အရင္ကထက္ ပုိမုိတုိးတက

17 comments:

reenoemann said...

ငါ့နွယ္ တကယ္ပဲ ေပၚေပၚ ျပန္သြားတာလာလို႕ထင္လိုက္မိတာေလ။
ပိုစ့္ကိုမ်ား ရွယ္ဂ်ဴနဲ႔ ထားခဲ့တာလာေပါ့။
အေတြးေတြနဲ႔ အိပ္မရပဲ မ်က္လံုးပိုေၾကာင္သြားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အိမ္မက္ ျပီေအာင္ပဲ မက္ပါေတာ့လာနာ္။ လြမ္းတာေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ငါ့ညီရာ။

December 20, 2009 at 10:38 AM
Welcome said...

ပံုေတြဘာေတြနဲ႔ဆုိေတာ့
အမွန္ပဲ ရြာျပန္ေရာက္ၿပီထင္ေနတာ
ေဆာင္းအိပ္မက္ရဲ႕ ရုိက္ခ်က္ကေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ၿပီ။

၀ါးလံုးကဲြရယ္သြားရပါေၾကာင္း

December 20, 2009 at 10:40 AM
ေန႕အိပ္မက္ said...

ဒါကိုပဲေရးေစခ်င္တာပါ.. ကိုေတာင္ေပၚသားလြမ္းတာက ပီျပင္လုိက္တာအဟုတ္.. ဒါနဲ႕ တုိ႕ဟူေႏြးေရာ ထမင္းေၾကာ္ေရာ အကုန္စားတယ္လား.. မနက္စာမွာတင္ေလ...

December 20, 2009 at 11:23 AM
ေရတမာ said...

တကယ့္ကိုၾကည္ႏႈးဖြယ္ ဆံုေတြ႔မႈေလးပဲ။ အျမန္ဆံုးျပန္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ။

December 20, 2009 at 6:51 PM
flowerpoem said...

အလြမ္းေတြက ပီျပင္တယ္ ကိုေတာင္ေပၚသားေရ

December 20, 2009 at 10:41 PM
ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ားျပန္သြားသလဲလို႔

December 21, 2009 at 12:35 AM
ဖိုးဂ်ယ္ said...

လြမ္းေနတာလား ညီေလး သံလြင္ေျပာသလို
ခဏတာပဲ ျပန္လာတာ ေကာင္းမယ္။

ငါးကုိ ျပန္စားလွ်က္
ဖိုးဂ်ယ္

December 21, 2009 at 1:03 AM
ေမဇင္ said...

ဘယ္တုန္းက ျပန္သြားပါလိမ့္ဆုိျပီး ဆက္ဖတ္ေနတာ...အဲ့လုိ စိတ္ကူးအိမ္မက္ေလးေတြ ေလ...ေန႕တုိင္းနီးပါး မက္ေနခဲ့မိတယ္...။ ဒါေပမယ့္...မျပီးဆုံးတဲ့ အိမ္မက္ရွည္ေတြ အတြက္ ခရီးဆက္ရဦးမယ္...အေမ့အိမ္ နဲ႕ ေ၀းေနရဦးမယ္..။

December 21, 2009 at 3:34 AM
ေကာင္းကင္ျပာ said...

အိမ္မက္ေလး ဆက္မက္ပါေစ...မျပန္နိုင္ခင္ေတာ့ အိမ္မက္ေတြက အေရးပါေနတယ္ေနာ္..ဆက္မက္ပါ...

December 21, 2009 at 9:24 AM
ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ေမြးရပ္ေျမကုိ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြ အျပည့္နဲ႕ ျပန္ႏုိင္ပါေစ။

December 21, 2009 at 11:09 AM
အိမ္ said...

ဖတ္ရင္း လြမ္းမိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘဝေတြက ဆုိးတာလား... အိအင္ေလာဘေၾကာင့္လား... ဝဋ္ေၾကြးလား... ေဝခြဲမရဘူးဗ်ာ...။

December 21, 2009 at 12:45 PM
မိုးခါး said...

သနားပါတယ္
တို႕ဟူးေႏြးေလးေတာင္ မစားလုိက္ရရွာဘူး း))
အိမ္ျပန္ျပီး ျမန္ျမန္ အလြမ္းသယ္ႏုိင္ပါေစ း))

December 21, 2009 at 4:53 PM
ညီမေလး said...

ဘိုျဖဴသီခ်င္းကိုနားေထာင္ ၊ အိမ္လြမ္းသူကိုဖတ္ ...
မျပန္ခ်င္ဘယ္ေနႏိူင္ရိုးလဲကြယ္ ။။။

December 21, 2009 at 9:14 PM
ဒ႑ာရီ said...

ကိုေတာင္ေပၚသား ေရးထားတာ တကယ့္ကို ျပန္သြားတာလားလို႔ ထင္မိတယ္။ စာအေရး ေကာင္းသလို အိမ္မက္ေတြနဲ႔ လြမ္းတာေလးကလည္း ပီျပင္လိုက္တာ။ အိမ္မက္ေတြ လက္ေတြ႔အျမန္ အေကာင္အထည္ ေဖၚႏိုင္ပါေစ။ မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပန္က ခ်စ္စရာ ေဒသေလးကို ေသခ်ာ ေလ့လာသြားပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

December 21, 2009 at 10:54 PM
စည္သူ said...

ကိုေတာင္ေပၚသားေရ
အိမ္လြမ္းသူကိုဖတ္ၿပီး လြမ္းသြားၿပီဗ်ာ

ေအးဗ်ာ.. ဘယ္လိုအေႀကာင္း ဘယ္လိုသေဘာလဲ မသိဘူးဗ်ာ.. ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္.. တစ္ခါတစ္ခါ ေမြးရပ္ေျမကို လြမ္းရင္ ရင္ထဲ မေကာင္းဘူးဗ်ာ

လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝပါေစဗ်ာ

ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။

December 22, 2009 at 12:26 AM
ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အိမ္တံခါး၀မွာ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ အေမ မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ရင္ထဲမွ ထိ သြားတယ္ဗ်ာ ။ က်ေနာ္ျပန္ရင္လည္း ေမေမအဲဒီလုိပဲ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
အေမကိုခ်စ္ေသာ အေ၀းေရာက္သားေတြ အိမ္ျပန္နိင္ပါေစဗ်ာ

December 24, 2009 at 5:55 AM
ခိုင္ေလး said...

ကိုအိမ္လြမ္းသူေရ ကၽြန္ေတာ္လဲအိမ္လြမ္းေနသူတစ္ေယာက္ပါ ခင္ဗ်ားေရးတဲ႕ စာေလးကိုဖတ္လိုက္ရမွ ပိုေတာင္လြမ္းသြားတယ္ဗ်ာ.......ေမြးရပ္ေျမကိုအျမန္ဆံုး ျပန္နိုင္ပါေစဗ်ာ

May 4, 2010 at 5:10 PM