Tuesday, November 3, 2009

ေက်းဇူးပါ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမ


အခ်ိန္ေတြက တေျဖးေျဖးနဲ႕ ကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္ျပီ။ ေမြးရပ္ေျမေပၚ ေျခမခ်မိတာလဲ ႏွစ္ေပါင္းကအေတာ္ၾကာခဲ့ျပန္ေလျပီ။ ယခုေတာ့ အရင္ေမြးရပ္ေျမမွာေပ်ာ္ခဲ့ရသလုိ အကုန္လုံးစိတ္အလြမ္းမေျပႏုိင္ေပမဲ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမ မွ အဖြဲ႕သားေတြ၏ ေစတနာ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕အလြမ္းေတြ အနဲနဲ႕အမ်ားဆုိသလုိ ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ့္ကုိ ရင္ထဲကေန လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးပါ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမ မွ အဖြဲ႕သားမ်ားခင္ဗ်ာ... တကယ္တမ္း ဒီႏွစ္က အရင္ႏွစ္ေတြကနဲ႕မတူ အားလုံး စိတ္ပင္ပန္း၊ လူပင္ပန္းနဲ႕ ၾကိဳးစားျပီး မရရေအာင္လုပ္ေပးခဲ့ရတာကုိလဲ အျမဲသတိတရ ရွိေနမွာပါ။

ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္ခ်င္တာကေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ အင္တာနက္အခက္အခဲေတြၾကားကေန မရမက ညတုိင္း အပင္ပန္းခံ လုပ္ေပးတဲ့ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမမွ ကုိေက်ာ္စြာ၊ နာမည္မသိလုိက္ရတဲ့ ကင္မရာရုိက္ေပးတဲ့ ညီအကုိမ်ား၊ အင္တာနက္လုိင္းစီစဥ္ေပးတဲ့ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ ကြန္ျပဴတာပညာရွင္မ်ားအသင္းနွင့္ အဖက္ဖက္မွ ကူညီေသာလူမ်ားအားလုံးကုိ က်ေနာ္ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ဒီႏွစ္ေလးဟာ ေပ်ာ္စရာေတြ ရခဲ့တယ္ဆုိေပမဲ့ မႏွစ္ကအေပ်ာ္ေလာက္ က်ေနာ့္ရင္ထဲကုိ မေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာဘာလဲဆုိေတာ့ စီပုံးကလူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၾကမယ္ဆုိ ကုိေက်ာ္စြာက စီပုံးကုိ မထားခ်င္ပါဘူး မလုိလားအပ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာမွာစုိးလုိ႕႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင့္ ကုိေက်ာ္စြာအေနနဲ႕ စီပုံးကုိ မျဖဳတ္ပဲ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးထပ္တင္ပါတယ္ ကုိေက်ာ္စြာေရ..

မႏွစ္က အေပ်ာ္ေတြဟာ လူတေယာက္ျခင္းစီရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကုိျပသေပးသလုိ အမိေျမကုိလြမ္းတဲ့စိတ္ေလးေတြကုိလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျဖသိမ့္မူေပးႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ စီပုံးကုိ ၀င္လာတာနဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ၾကိဳဆုိမူေတြ၊ ခ်စ္စရာအေခၚအေ၀ၚေလးေတြနဲ႕ ေတာင္ေပၚေျမကုိ တကယ့္အျပင္မွာေရာက္သြားသလုိပါပဲ။ တကယ့္ကုိ အမွတ္တရ ရွိေနမိပါတယ္။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ အေပၚယံ အလာပ သလာပေတြ ေျပာဆုိေနျပီးေတာ့ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ သမီးရည္းစားေျပာေနသလုိလုိ၊ မဆုိင္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ဥပမာ ေဘာလုံးအသင္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာဆုိေနတာေတြ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရပါတယ္။ တခါတေလမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး မုိက္ရုိင္းတဲ့ အဆဲအဆုိေတြလဲ ပါလာတတ္ပါတယ္။ ေစတနာနဲ႕ ေထာက္ျပ၊၀င္ေျပာေပးတဲ့လူကုိလဲ အမုန္းပြားေနတာေတြ ေတြ႕ရေတာ့ အလြန္မွ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒုတိယေန႕မွာ ၀င္လာျပီး ေပါက္တတ္ကရ ေျပာသြားတဲ့လူေတြ ဒီစာေလးကုိ ဖတ္မိရင္ျဖင့္ ကုိယ့္ဟာကုိ အရွက္တရား ရသြားမယ္လုိ႕ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

အမ်ားသူငါ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ေၾကာင့္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ၀မ္းနဲဖုိ႕ေကာင္းသလဲဆုိတာ သူတုိ႕ေတြ မေတြးမိဘူးလားမသိပါဘူး။ သူတုိ႕ဘယ္ကလာတယ္ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ ဘယ္မွာဘာပညာေတြ သင္ေနတယ္ဆုိ က်ေနာ္သိပါတယ္။ ဒီေလာက္ ပညာေကာင္းေတြ သင္ၾကားေနရပါလ်က္နဲ႕ ဘာလုိ႕ ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလးကုိ ေမြးျမဴေနၾကလဲ ၊ မျပင္ႏုိင္ၾကလဲ က်ေနာ္မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး။ လူတဦးတေယာက္ေၾကာင့္ ငါးခုံးမတေကာင္ေၾကာင့္ တေလွလုံးပုတ္တယ္ ဆုိတဲ့ စကားပုံအတုိင္းပဲ အားလုံးကုိ ထိခုိင္နစ္နာေစပါတယ္။ ဒါဟာလူ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ ဘာသာတရား စသည့္အခ်က္ေတြနဲ႕ မဆုိင္ပါဘူး။ စိတ္ဓါတ္ပါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ စိတ္ဓါတ္က ရွိသင့္ရွိထုိက္တာထက္ကုိ ေအာက္က်ေနတာပါ။

ဒီအတြက္ က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမမွ စီစဥ္တဲ့

5 comments:

ေကာင္းကင္ျပာ said...

အမလဲ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..း)

November 3, 2009 at 11:00 AM
ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ဟင္း.. လြမ္းေအာင္လုပ္ေနျပန္ျပီဗ်ာ..... း(

November 3, 2009 at 4:19 PM
ညီညီ said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဘူးဘူး ။ ဒီႏွစ္မွ ၾကည့္ဖူးတယ္. ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမ ကိုေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ လြမ္းလာတယ္ဗ်ာ. ဟဲ. :P

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ညီညီ(အနာဂါတ္သံစဥ္)

November 4, 2009 at 4:59 AM
သံလြင္ HeRo said...

က်ေနာ္လည္းေရာရာပါေရရာပါ....ေန့တုိင္း
လာၾကည့္ရတာအေမာပါ။ ရွမ္းေတာင္သူ၊သား
ေတြရဲ့အေပ်ာ္ကိုကူးစက္ရေတာ့မဂ္လာတစ္ပါးပါ။
ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ပြဲလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္
ေတာင္ၾကီးကလူေတြကိုလည္းေလးစားမိပါတယ္။
ေနာင္ႏွစ္မွာျပန္ဆံုခ်င္ေသးပါတယ္ဗ်ား။
ငါးစားလ်က္
သံလြင္ဟီးရိုး

November 4, 2009 at 7:01 AM
မိုးခါး said...

hehe ၇ စားရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ :P
မျမင္ဘူးတာေတြ ျမင္ခြင့္ရလို႕ စီစဥ္ေပးတဲ့ တာ၀န္ရွိသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ဒီထက္ပို ေအာင္ျမင္ပါေစ .. း))

November 7, 2009 at 8:13 AM