ဘေလာ့ရပ္၀န္း

ဘေလာ့ရပ္၀န္း

က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ က်ေနာ္သိပ္သိခ်င္သည္။ ျမန္မာေတြဟုဆုိလုိက္လုိ႕ ဗမာဆုိတာနဲ႕ကုိ သြားမေရာေစခ်င္။ ျမန္မာျပည္မွာေမြးျပီး ျမန္မာျပည္မွာၾကီး ျမန္မာေရေသာက္လာသည္ကုိ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမန္မာဟု ေခၚဆုိခ်င္သည္။ အခုလဲ က်ေနာ္သိခ်င္ေသာအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ခန္႕မွန္းအားျဖင့္ သိလုိက္ရသျဖင့္ က်ေနာ္၀မ္းသာသည္။ ေက်နပ္သည္။ အားရသည္။ နားရႈပ္သြားလားမိတ္ေဆြ လြန္ခဲ့တဲ့လက က်ေနာ္ ဘေလာ့ရဲ႕ေဘးတြင့္ စစ္တမ္းတခုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုိ႕တုိင္းျပည္(အမိေျမ) လြတ္လပ္ရင္ သင္ဘာလုပ္မလဲဆုိျပီးေပါ့ အားလုံးကုိ ေျဖဆုိသူေပါင္း (၄၃)ေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ထဲကမွ အားလုံးနီးပါး (၄၁)ေယာက္က ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမ၊ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ၾကပါ့မယ္တဲ့... က်ေနာ္ကေတာ့ ဒါေလးကုိၾကည့္ျပီး ၀မ္းသာေနမိတယ္။ တကယ့္ကုိေက်နပ္တယ္.....

ေနာက္တခုက.... ခုတေလာ စဥ္းစားေနမိတာေလးေတြ ရွိတယ္။ ဘာလုိ႕မ်ား လူေတြ ငါဆုိတဲ့အတၱကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားခ်င္ရသလဲမသိပါဘူး။ တကယ္တမ္း လူဆုိတာ ေသသြားရင္ ဘာမွ မရသလုိ ကုိယ္ျမင္တဲ့အေတြး၊ အယူအဆေတြဟာလဲ မွန္သလား မွားသလား ဘယ္လုိမွမသိဘူးမလား။ ဒီေတာ့ ကုိယ္မွန္ရင္ ကုိယ္လုပ္ေပါ့.. ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အယူအဆကုိ တယူသန္ ငါပဲမွန္တယ္ဆုိျပီး လုိက္လုပ္ေနလုိ႕ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ တုိးတက္ဖုိ႕ရာမျမင္မိပါဘူး။ ဆုိလုိတာက က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပန္သုံးသပ္ဖုိ႕ေတာ့ လုိေနပါျပီ။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ နစ္နာေအာင္ လုပ္မယ္၊ တေယာက္ကုိ မေက်နပ္ရင္ အဲ့ဒီတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ပ်က္သြားဖုိ႕ ဘာေတြ စေတးရစေတးရ လုပ္ရဲတယ္ လုပ္ရက္တယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြမွာ အမ်ားဆုံးေတြ႕ရတာပါ။ ျမန္မာနဲ႕မဆုိင္ဘူး လူေတြ ခံယူတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ပဲဆုိင္တယ္ဆုိျပီးေတာ့ လာျပန္ျငင္းမယ္ဆုိလဲ က်ေနာ္မွာအေျဖတခုပဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကုိက အဖက္ဖက္က ခြ်တ္ျခံဳက်ေနပါျပီ။

ခုလဲၾကည့္ေလ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ဒီဘေလာ့စာမ်က္ေတြေပၚတက္ျပီး ရန္ေတြျဖစ္ေနၾကတာ တကယ္တမ္း ရွက္ဖုိ႕ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္။ အရင္ပုိစ့္မွာေရးသလုိေပါ့ သာမာန္ မသိေသးတဲ့ အင္တာနက္သုံးသူေတြအဖုိ႕ ဘေလာ့ဂါဆုိတာ ဒီလုိ တဦးနဲတဦး ရန္ေစာင္းေနၾကတယ္လုိ႕ ျမင္သြားေတာ့မွာ မလြဲပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ျပႆနာက ဘာမွ အေရးတယူလုပ္ရမဲ့ ကိစၥမဟုတ္။ ဒီဘေလာ့ေလာကေပၚမွာ စာေပကုိ စာေပလုိ႕ခံယူျပီး အျမတ္တႏုိးခုန္မင္တဲ့လူစုေတြ ရွိသလုိ၊ အေပ်ာ္တမ္း စိတ္ခံစားခ်က္ေလးေတြ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ ေဖာ္ျပခ်င္ရုံတတ္တတ္ စာေရးသားၾကသည့္ လူစု ဟူ၍ အဖြဲ႕ေတြ ရွိေနသည္သာ ျဖစ္သည္။ ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ႕ေသခ်ာ ညိႈႏႈိင္းအေျဖရွာလွ်င္ အေျဖသည္ အလြယ္ေလးသာ။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ... ငါ သာသည္ အမွန္ဟုသာ တစြတ္ထုိး ခံယူထားသည္ဆုိပါက အေျဖသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ရေတာ့မည္မဟုတ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ဘေလာ့ေလာကေပၚမွ အုပ္စု (၂)ခုကုိ က်ေနာ္ အျမင္နဲက က်ေနာ္ရွင္းျပခ်င္သည္။က်ေနာ့္ခံယူခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ မိမိကုိယ္ မိမိ ဘေလာ့ဂါတေယာက္လုိ႕ မခံယူထားသလုိ က်ေနာ္သည္လဲ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ မေရးတတ္ပါ။ ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ္ပုိစ့္မ်ားတြင္ က်ေနာ့္ကုိ က်ေနာ္သုံးႏႈန္းမည္ဆုိပါက ဘေလာ့ဂါဆုိသူမ်ားဟု အမ်ားဆုံး သုံးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့ေပၚတြင္ စာေရးသည့္ အခ်က္မ်ားစြာ ရွိသည္။

၁) သာမန္ အေပ်ာ္တမ္း ေရးသားသူမ်ား

အေပ်ာ္တမ္းေရးသားသူတုိ႕သည္ သူတုိ႕ရဲ႕ တုိင္းျပည္၊ မိသားစုကုိလြမ္းသည္။ ဒီအတြက္ သူတုိ႕အလြမ္းစာေတြ ေရးသည္။ ကဗ်ာေတြတင္သည္။ အားလုံးေသာစာေတြသည္ စာေပေလာကအတြက္ တန္း၀င္ျဖစ္သည္ဟု တခါမွ မေတြးဖူးေပ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႕ေပ်ာ္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း.. သူတုိ႕လုိ အမိေျမ၊ မိသားစုကုိလြမ္းေနသူမ်ားက သူတုိ႕၏ ခံစားခ်က္မ်ားကုိ ၀င္ေရာက္ ခံစားေပးသည္။ စာေရးသားသူကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး အလြမ္းေတြ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ သူတုိ႕ႏွစ္သိမ့္ေပးသည္။ အဓိကအားျဖင့္ သာမန္ေရးသားသူမ်ားသည္ စိတ္၏ေစစားရာ၊ လက္ရွိစိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာအရာမ်ားကုိ ဦးစားေပး ေဖာ္ျပတတ္သည္။ ဥပမာ အသဲကြဲေနသူတေယာက္အတြက္ အသဲကြဲ ကဗ်ာေတြ၊ အိမ္လြမ္းေနရင္လဲ လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ .... စသည္ျဖင့္ ဒါေတြသာ မ်ားေနေပမည္။ အဓိက သူတုိ႕သည္ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ပုိမုိခင္တြယ္သူမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ စာလာဖတ္သည္ ျပီးရင္ ေကာမန္႕ေပးသည္။ တခါတေလ စာကုိေသခ်ာေတာင္ မဖတ္ အေပၚယံေလး ဖတ္ျပီး ေကာမန္႕ေပးတတ္သည္။ ဒါကုိ သူတုိ႕ အျပစ္မျမင္။ သူတုိ႕လုိခ်င္သည္မွာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အျပန္အလွန္ ရင္းႏွီးမူ အထီးက်န္ဆန္မူကုိ မလုိခ်င္သည္သာ ျဖစ္ေပသည္။


(၂) စာေပေကာင္းမ်ားကုိ ျမတ္ႏုိးသူ....

ဤအဖြဲ႕ကေတာ့ အေပၚကအဖြဲ႕ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဖက္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ နံပါတ္ (၂)အဖြဲ႕သည္ စာေရးသူမ်ား တနည္းအားျဖင့္ ဘေလာ့ေပၚတြင္ စာေရးျပီးဆုိကတည္းက စာေပကုိေလးစားရမည္သာျဖစ္သည္။ သူတုိ႕၏ စိတ္ထဲတြင္ ယခုတေလာ ျမင္ေနရေသာ စာေပမ်ားကုိ အားမလုိ အားမရျဖစ္ေနေပမည္။ စာဖတ္ပရိသတ္ကုိ အနဲႏွင့္ အမ်ားဆုိသလုိ ထိခုိက္သည္ဟု သူတုိ႕ျမင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း... သူတုိ႕သည္က စာေပကုိ ပရုိဆန္စြာ ျမတ္ႏုိးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သူတုိ႕သည္ သာမန္ကာလွ်ံကာေပးသြားတဲ့ ေကာမန္႕မ်ားကို အလိုမရွိ၊ သူတုိ႕ေရးသားေသာ စာေပကုိ သူတုိ႕ ျမတ္ႏုိးသည္ထက္ စဖတ္သူ ပရိသတ္ကုိ ေလးစားသည္။ ဤသည္သာျဖစ္ေပသည္။



တကယ္တမ္း ဤ အုပ္စု (၁) နဲ႕ (၂)သည္ အားလုံးကုိ အျပဳသေဘာေဆာင္ေနပါသည္။ အားလုံးသည္ စာေကာင္းေပေကာင္း ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားသူတုိင္းက ခံယူမည္သာျဖစ္ေပသည္။ မည္သူမွ် စာဖတ္ပရိသတ္ ျငိဳျငင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ ပုိစ့္တခုမွ် က်ေနာ္လက္ရွိ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲတြင္ ယခုထိမရွိေသးေပ။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ နားလည္မူလြဲေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါေစဟု က်ေနာ္ကေတာ့ ၾကိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္။

အေရးၾကီးသည္က က်ေနာ္တုိ႕ဘေလာ့ေပၚမွာ စာေကာင္းေပေကာင္းဆုိသည္ကုိ ဘယ္လုိ အတုိင္းအတာနဲ႕ တုိင္းတာသလဲ။ ဒါသည္လဲ အေရးၾကီးေပသည္။ က်ေနာ္တုိ႕သုံးေနတဲ့ ဘေလာ့ဆုိသည္မွာ ဂ်ီေမးအေကာင့္တခုရွိလွ်င္ ဘေလာ့ဆုိတာကုိ တခုထက္မကလုပ္ႏုိင္ေပသည္။ အားလုံးသည္ တကယ္တမ္း နာမည္အရင္းေတြနဲ႕ေကာ ေရးသားေနသည္လား။ အေယာက္ ၁၀၀ မွာ ၉၀ေက်ာ္သည္ နစ္နိမ္း (နာမည္၀ွက္)ေတြနဲ႕သာ ေရးသားၾကေပသည္။ ဘယ္သူမွလဲ အမည္ရင္းကုိ ေဖာ္ျပ၀ံ့သည္ စိတ္ရွိမည္မဟုတ္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ အင္တာနက္ဆုိသည္မွာ လိမ္ညာမူေတြနဲ႕ ျပည့္ေနေသာေၾကာင့္ဆုိသည့္ က်ေနာ္တုိ႕၏ အျမင္က်ဥ္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္ရဲ႕ ပါစင္နယ္ကုိ မသိေစခ်င္၍လဲ ျဖစ္ေပမည္။ က်ေနာ္တုိ႕သည္ တကယ္တမ္း အျပင္မွာ ဒီလူကုိျမင္ဖူးဖုိ႕ မဆုိနဲ႕ ဘေလာ့ေပၚမွာေတာင္ ေတြ႕ဖုိ႕ဆုိတာ သိပ္ေသခ်ာသည္မဟုတ္။ ဒီေတာ့ ဒီလူတေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကုိ ဘယ္လုိေပါင္းစည္းမလဲ အေပၚယံေတြသာေကာင္းေနသည့္ လူဆုိလွ်င္ေကာ.. ဆုိလုိခ်က္က စာေကာင္းေပေကာင္းမ်ားကုိ ေရးသားသင့္သည္မွာမွန္ေပသည္ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ဘယ္လုိစာေတြကုိ စာေပစာေကာင္းဟု စံႏႈန္းထားမလဲ... တကယ္တမ္း စာေပစာေကာင္းေတြမွ ေရးသားရမည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ က်ေနာ္သည္လဲ က်ေနာ့္ဘေလာ့ကုိ ပိတ္ရရုံသာ ရွိေပေတာ့မည္။ က်ေနာ္ခံယူထားသည္မွာ က်ေနာ္တခါမွ စာေပစာေကာင္းမ်ား မေရးထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ဒီထက္မက ၾကိဳးစားခ်င္ေသးသည္။ ဒါဆုိလွ်င္ အေပၚက နံပါတ္(၂) အဖြဲ႕အေနနဲ႕ က်ေနာ္၏ ၾကိဳးစားမူကုိ မၾကိဳဆုိေတာ့ဘူးလား.. ဘေလာ့ဆုိတာကုိ တကယ့္အျပင္မွာ စာေရးဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသာ ေရးသားရမည္ဟု ဆုိလုိျခင္းသည္လား.. ဒါဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ သိန္းဂဏာန္းေက်ာ္မွသည္ ဆယ္ဂဏာန္းသုိ႕ ျပန္ေရာက္သြားေပမည္။

ပရိသတ္အၾကိဳက္လုိက္ျပီး စာေကာင္းေပေကာင္းမ်ားကုိ ေရးသားရမည္ဆုိေတာ့လဲ က်ေနာ္တုိ႕တြင္ ပရိသတ္က မရွိေပ။ တကယ္တမ္း စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားသည္ အေပၚယံသာမ်ားေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။ တကယ္စာေကာင္းေပေကာင္မ်ား ေရးသားသူမ်ား၏ ဘေလာ့မ်ားတြင္ေတာင္ ေပးသြားေသာေကာမန္႕မ်ားသည္ လူကုိခင္၍ ျဖစ္ေစ၊ အေပၚယံဖတ္ျပီး ျဖစ္ေစ ေပးသြားတတ္သည္ကား မ်ားေပသည္။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ေလာကတြင္ အျဖစ္သင့္ဆုံးေသာ အရာမ်ားသည္ကားးးးးးး...

၁) သင့္ျမတ္စြာေရးသားသူတုိင္းကုိ ၾကိဳဆုိပါ။ (ပရိသတ္၊ အခ်င္းခ်င္း တဦးကုိတဦး ရန္ေစာင္းျခင္းမဟုတ္လွ်င္ ၾကိဳဆုိသင့္ပါသည္။)
၂) စာေကာင္းေပေကာင္းမဟုတ္လဲ တခ်ိန္တြင္ သူ၏လက္မွ အဖုိးတန္စာေပေကာင္းမ်ား ထြက္လာႏုိင္ေပသည္။
၃) ဘေလာ့ဂါဆုိသူေတြ အခ်င္းခ်င္းသည္လဲ အေပၚယံ ေကာမန္႕ေပးျခင္းထက္ ေရးသားထားတဲ့စာေပကုိ ေသခ်ာဖတ္ျပီး လုိအပ္ခ်က္ေတြ၊ ပုိလြန္ျခင္းေတြကုိ မွ်တစြာ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားဖုိ႕ လုိေနပါတယ္။
သာမာန္ခင္မင္ခ်င္ရင္ေတာ့ စီပုံးမွာတာ ေရးသားသင့္ပါသည္။
၄) စီပုံးမထားေသာ ဘေလာ့မ်ားအေနနဲ႕ စီပုံးကုိ ထားသင့္ေပသည္။ ဒါမွ ေကာမန္႕နဲ႕ စီပုံးမေရာေသာအခါ အျမင္ရႈပ္ျပီး စိတ္အခန္႕မသင့္ျခင္း မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး
၅) ေရးျခင္းသာေရးမယ္ မလာခ်င္မလာနဲ႕လုိ႕ မေျပာဆုိပါနဲ႕..


တကယ္တမ္း က်ေနာ္စဥ္းစားေနတယ္။ ပရိသတ္ေတြအၾကိဳက္လုိက္လုပ္ရစတမ္းဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့ကင္း (စာေရးသားျခင္းကုိရပ္ျပီး) Porn ဆုိဒ္ေတြေထာင္ ေၾကာ္ျငာေပးျပီး လုပ္စားၾကရေအာင္လား ဒါဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ ပုိက္ဆံလဲ ပုိရလာမယ္ သူေဌးလဲျဖစ္တာျမန္မယ္ေနာ့္ ပရိသတ္လဲ အၾကိဳက္ေပါ့ အဟားဟား တကယ္တမ္း စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအေနနဲ႕က သူတုိ႕အတြက္ ေကာင္းသည္ကုိယူျပီး မေကာင္းသည္မ်ားကုိ ေက်ာ္သြားတတ္မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕အတြက္ အတုိင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာစရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ေရးသားသူတုိင္းသည္ ပုိက္ဆံမရ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေတာ့ စိတ္ခံစားမူေလးေတြ၊ ၀ါသနာေလးေတြကုိ အေျခခံျပီး ေရးသားေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အားလုံးကုိ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ရန္မေစာင္းၾကပဲ လူေလာကအတြက္ ရွိသင့္တဲ့ ဘေလာ့ေလးေတြဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးပဲ ၀ုိင္း၀န္းျပီး ၾကိဳဆုိမယ္ဆုိ မေကာင္းဘူးလားဗ်ာ....


မွတ္ခ်က္။ ။ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား