Sunday, April 19, 2009

နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္




က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္ညစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုိစ့္ေလးကုိ ေရးတာပါ။ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ ၾကိဳျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္......

နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္ တဲ့။ ဒီစကားပုံေလးက က်ေနာ္တုိ႕လုိ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ လူေတြကုိမ်ား ေျပာေနသလားေအာင္ေမ့ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ လူေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ အထဲမွာေနၾကတဲ့လူေတြက သိပ္ျပီးနားလည္ခံစားေပးေလ့ မရွိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕နားလည္တာက ျမန္မာျပည္အျပင္ထြက္သြားတာနဲ႕ အားလုံးအဆင္ေျပေနၾကတယ္။ သူေဌးတေယာက္လုိ ေနနုိင္ၾကတယ္။ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႕ ေနနုိင္ၾကတယ္ ဒီလုိပဲေတြးၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ဒီလုိေတြးတာေကာ မွားသလားဆုိေတာ့ မွားတယ္လဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး….

သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းခက္ခဲတယ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္လုပ္တဲ့လူပဲ သိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္မွာလုိ မလုပ္ခ်င္ရင္ ဒီအတုိင္းထားလုိ႕ရတာမဟုတ္ပါဘူး ျပီးေတာ့ တုိးတက္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ အလုပ္တခု လုပ္ျပီဆုိ ပုိျပီးတာ၀န္ပုိၾကီးပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္တဲ့ System Admin တေယာက္နဲ႕ သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ လုပ္ေနတဲ့ System Admin တေယာက္ဟာ ဘယ္လုိမွ မတူညီနုိင္ပါဘူး။ ရာထူးေတြ တူေနေပမဲ့ လုပ္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထားအရ ဘယ္လုိမွ မတူညီနုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တုိးတက္တဲ့ တုိင္းျပည္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနရသူတေယာက္အဖုိ႕ အရာရာဟာ ဂရုစုိက္ေနရတဲ့ဘ၀ပါ။ ကုိယ့္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚ ကုိယ္တာ၀န္ အျပည့္ယူရပါတယ္။

ဒီလုိေနရာမ်ိဳးမွာ လုပ္ေနတဲ့လူေတြအေပၚမွာ အျမဲစိတ္ဖိစီးမူဆုိတာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိစိတ္ဖိစီးမူေတြကုိ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႕က ဘာအေရးၾကီးဆုံးလဲ။ သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ တေယာက္ထဲ သီးသန္႕ေနဖုိ႕ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ ရွိကုိ ရွိရပါ့မယ္။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ တေယာက္ထဲ မနက္အလုပ္သြား ညေန အလုပ္ျပန္ ေခါင္းထဲမွာ အလုပ္ရဲ႕ကိစၥေတြနဲ႕ဆုိ အဲဒီလူဟာ မၾကာခင္ ရူးသြားနုိင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေလးေတြ ရွိထားေတာ့ ကုိယ္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူတုိ႕ကုိေျပာျပမယ္။ သူတုိ႕စိတ္ညစ္ရင္၊ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္ ကုိယ္ကူညီနုိင္မယ္။ မကူညီႏုိင္ရင္ေတာင္ အားေပးလုိ႕ရတယ္ အၾကံေလးေတြ ေပးလုိ႕ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းဆုိတာ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ အဓိကေျပာခ်င္တာက ျပည္တြင္းကိစၥပါ။ ျပင္ပေရာက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလုိ ခံစားရတာေတြကုိ သူတုိ႕လဲ ခံစားရေတာ့ နားလည္ေပးတတ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက လူေတြက နားမလည္ေပးနုိင္ဘူးလား….
က်ေနာ္ G-talk ဖြင့္လုိက္တာနဲ႕ ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အတတ္နုိင္ဆုံး စကားျပန္ေျပာပါတယ္။ တခါတေလ အလုပ္ေတြ မ်ားလုိ႕၊ အလုပ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလုိ႕ စကားမေျပာျဖစ္ရင္ေတာင္ က်ေနာ္ဆီ သူတုိ႕သိခ်င္တာ ေမးလ္ေလးနဲ႕ပုိ႕ထားဖုိ႕ က်ေနာ္ အျမဲေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ျပန္ၾကားရတာေတြက ၀မ္းနဲစရာေတြပါ။ မင္းတုိ႕က နုိင္ငံျခားေရာက္သြားေတာ့ ငါတုိ႕ကုိ ေမ့ျပီးေပါ့။ ေမးရင္ မေျဖခ်င္ဘူးေပါ့ ဘာညာနဲ႕ က်ေနာ္ ျပန္ၾကားရပါတယ္။ ဒီထက္ ပုိျပီး ၀မ္းနဲမိတာကေတာ့ ဒီကုိလာျပီးအလုပ္လုပ္ဖုိ႕ ေမးတာေတြပါ။ က်ေနာ္ကုိ အသိမိတ္ေဆြေတြက ေမးၾကပါတယ္။ ဒီကုိလာခ်င္တယ္ ဘာလုိလဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ က်ေနာ္အတတ္နုိင္ဆုံး ရွင္းျပေပးေနၾကပါ။

သူတပါးတုိင္းျပည္ကုိုိလာရင္ အဓိက သူတုိ႕ရဲ႕ ဘာသာစကား၊ စကားေျပာ၊ ျပီးေတာ့ ကုိယ္ဘာကုိတတ္ကြ်မ္းသလဲ အဲ့ဒီကုိယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရပ္ကုိ နွံ႕စပ္ေ

6 comments:

ဆန္း၀င္း said...

ေလးျဖဴ ..ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းဆုိတာကုိ အားက်ပီး.. ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ဘေလာ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....

April 19, 2009 at 8:58 PM
ေကာင္းကင္ျပာ said...

ဘာမွ လုပ္မရဘူး ေမာင္ေလးေရ၊ အမ ကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေျပာမရ ရင္ လာၾကည့္လိုက္လို႔ဘဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ ကိုယ္ေတြ ခံစားေနရတာ ဒီမွာေနတဲ့ သူေတြဘဲ သိတယ္ကြာ

April 20, 2009 at 2:52 AM
ေႏြးေနျခည္ said...

ဟုတ္ပါတယ္ နာမည္ၾကီး ေမတၱာငတ္ေနပါတယ္...

April 20, 2009 at 5:50 AM
မငံု said...

သိပ္မွန္ပါတယ္။ အလုပ္သေဘာ၀သာ တူမယ္ လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္ပံုစံနဲ႔ ခံစားရတဲ႔ ဖိစီးမွဳ႔ လံုး၀မတူဘူး။ဒါကို.ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ နားမလည္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္႔အေၾကာင္းသာ ကိုယ္အသိဆံုးပါပဲ။ လာခ်င္ရင္ လာ။ ကိုယ္ေတြ႔မွယံုတယ္ဆိုရင္လို႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။

April 20, 2009 at 9:26 AM
flowerpoem said...

ကိုေတာင္ေပၚသားေရးထားတာမွန္ပါတယ္ လူတိုင္းဟာ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ကလူေတြက အေျပာနဲ႕မယံုၾကပါဘူး ကိုယ္တိုင္မွယံုၾကတာပါ. အထင္ၾကီးတာေပါ့ေလ..

April 20, 2009 at 9:49 PM
ေဇာ္ said...

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်ိဳးးးးးးးးးးးးးး
ဒါေပမယ့္ အေမက ျပန္မလာနဲ႕တဲ့။ အိ။
ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္အထီးက်န္လဲဆုိတာ တူတုိ႕က တိၾကတာဟုတ္ဖူး။ တူမ်ားကို ၀ုိင္းႏႊာမယ္ ဆုိတာခ်ည္းပဲ။ ဟင့္ ။

April 22, 2009 at 12:16 AM