က်ေနာ္ ေက်ာင္းဆရာ နွင့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား (၁)
(၁)
မနက္ခင္းမိုးေသာက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ေနမင္းဟာ အရင္ေန႕ေတြကလုိ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ။ သူအိပ္ရာထက္မွ ထကာ သြားတုိက္ မ်က္နွာသစ္ျပီး လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္လာလုိက္သည္။ ဒီေန႕သည္ စေနေန႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ေလသည္။ သူလုိ ေက်ာင္းဆရာတေယာက္အေနနွင့္ စေန ၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးေတြပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ေအးေအးလူလူ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ စကားေျပာခြင့္ရေပသည္။ က်န္ေသာ ေန႕ရက္မ်ားက သူလုိ လူတေယာက္အတြက္ ၂၄ နာရီ ဆုိေသာ အခ်ိန္ဟူသည္ ေလာက္ငသည္မရွိေပ။ မွန္သည္ သူသည္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ရွိ အလယ္တန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းဆရာ တေယာက္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒီရပ္ကြက္ေလးတြင္ လူေပါင္းစုံ စရုိက္ေပါင္းစုံကုိ ေက်ာင္းဆရာ တေယာက္၏ စူးစမ္းေသာ အၾကည့္ျဖင့္ သူၾကည့္မိတတ္ေလသည္။
(၂)
သူ၏ အိမ္သည္ ပ်ဥ္ေထာင္မုိး တထပ္အိမ္ကေလးျဖစ္သည္။ သူ႕ကုိယ္ပုိင္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားမ်ား၏ ေကာင္းမူေၾကာင့္ ဒီေနရာေလးတြင္ ေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူ၏ အိမ္ေဘးခ်င္းကပ္ရက္တြင္ အလြန္ကုိ ခ်စ္ခင္ၾကေသာ လင္မယား ရွိေပသည္။ ခ်စ္ခင္ၾကသည္ဆုိရာတြင္ တရပ္ကြက္လုံးက သူတုိ႕ လင္မယားကုိ တေယာက္ကုိ တေယာက္ အရမ္းခ်စ္ခင္ၾကသည္ဟု ေျပာဆုိေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္အဖုိ႕ ဒီလင္မယားသည္ ဟန္ေဆာင္ခ်စ္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ေပမည္ဟု ခံစားရေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ႕သည္ အိမ္အျပင္ ေရာက္လွ်င္ တေယာက္ကုိ တေယာက္ အရမ္း ခ်စ္စကားမ်ား တီးတီးတာတာေျပာကာ အိမ္ထဲတြင္မူကား အျမဲ ရန္ျဖစ္ ရုိက္ခုိက္၊ ဆဲဆုိေနသည္ကုိ ေဘးအိမ္မွ က်ေနာ္ျမင္ေတြ႕ေနၾက ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
(၃)
ဟုိဖက္ ညာဖက္ေဘးအိမ္တြင္ က်ေနာ္ေရာက္စခ်ိန္က တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားေနတတ္ေသာ ဦးစိတ္ရွည္ဆုိေသာ အဖုိးအုိတေယာက္ေနေပသည္။ သူသည္ အလြန္ကုိ စိတ္ရင္းေကာင္းသူျဖစ္ေပသည္။ သူ၏ ျခံေလးထဲတြင္ သရက္ပင္၊ သစ္ေတာ္သီးပင္ စသည့္ အပင္ၾကီးမ်ား စိုက္ထားေလသည္။ ထုိသည္သာမက ရာသီေပၚပန္းမ်ား၊ စားစရာ အသီးအရြက္မ်ားကုိလဲ စုိက္ပ်ိဳးထားေပသည္။ သူသည္ သူ၏အပင္မ်ားမွ ထြက္ေသာ အသီးအႏွံမ်ားကုိ လာေရာက္ေတာင္းသူေတြကုိ ေပးလွဴတတ္ေပသည္။ ယခုအခါတြင္ သူသည္ တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားမူမ်ားကုိ မလုပ္နုိင္ေတာ့ာေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတယုတယ စုိက္ပ်ိဳးထားေသာ သီးႏွံပင္မ်ားကုိ ရပ္ကြက္တြင္မွ လူတခ်ိဳ႕သည္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ျခင္း မျပဳပဲ ခုိးယူစားေသာက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ ယခုအခါ တေနကုန္ ျခံေလးထဲတြင္ ေလးခြတေခ်ာင္းျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတတ္ေပသည္။
(၄)
အေက်ာ္ၾကားဆုံး ရပ္ကြက္ထဲမွ ကိစၥတခုရွိပါေသးသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ အထက္တန္းလႊာ မိသားစု ေပါက္ဖြားလာေသာ ေကာင္မေလးတဦးနွင့္ ေအာက္ေျခအလႊာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ေယာက်ာ္းေလးတဦးသည္ ခ်စ္သူ သမီးရည္းစားမ်ားအျဖစ္ သုိ႕ေရာက္ရွိေနၾကပါသည္။ ဒါကုိ သူတုိ႕၏ မိသားစု အသုိင္းအ၀န္းနွစ္ခုမွ သေဘာမတူၾကေပ။ ေနာက္ဆုံး ေကာင္ေလး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ကူညီေျမာက္သမူေၾကာင့္ ေကာင္ေလးနွင့္ ေကာင္မေလးတုိ႕သည္ နွစ္ဦးသေဘာတူ ခုိးေျပးၾကပါသည္။ ထုိေနာက္ တရားရုံးတြင္ လက္မွတ္ေရးထုိးၾကပါသည္။ ဤတြင္မိဘမ်ားက ခြဲမည္ ခြာမည္ လုပ္ၾကပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တရားရုံးတြင္ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား ယွဥ္ဆုိင္ေျဖရွင္းၾကရပါသည္။ ထုိအျဖစ္အပ်က္ကုိ ရပ္ကြက္ထဲက လူမ်ားကေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေထာင္ျဖစ္ၾက ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေကာင္မေလး မိဘ၏ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းသည္ ထီးလုပ္ငန္း (အထက္တန္းလႊာ) ျဖစ္၍ ေကာင္ေလး မိဘမ်ား၏ လုပ္ငန္းမွာ ဖိနပ္လုပ္ငန္း (ေအာက္ေျခအလႊာ) ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ သူတုိ႕ လင္မယား၏ တတိယေျမာက္ကေလးမေလးပင္ က်ေနာ္၏ တပည့္အျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ရွိေနေပသည္။
PS... ေနာက္မ်ားမွာ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ အပုိင္းဆက္မ်ားျဖင့္ ေရးသားသြားပါမည္။
ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား
4 comments:
စာေရးအေတာ္ေကာင္းတယ္--
March 6, 2009 at 9:39 AMရသေကာင္းတပုဒ္ပါ--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--
မမ မသက္ဇင္နဲ႔ က်ေတာ္ စိတ္ကူးခ်င္တူတယ္။ ညီ ရသစာေပ ဆန္ဆန္ေလးေတြ ေရးလာလို႔ဝမ္းသာပါတယ္။ ဆက္ေရးပါ။ အားေပးေနပါတယ္။ ဘေလာ့ဘက္ကေနအေရးက်င့္ပီး ေအာင္ျမင္တဲ့ ရသစာေပးေရးသူ တစ္ဦး ျဖစ္ပါေစလို႔ အားေပးဆုေတာင္းလ်က္
March 6, 2009 at 2:19 PMဆက္ေရးပါကိုေတာင္ေပၚသား အားေပးေနတယ္..
March 6, 2009 at 7:25 PMဆက္ေရးပါဦး
April 6, 2010 at 3:24 PMအဲလိုမ်ိဳးေလးေတြ
စာဖတ္ရင္း ျမင္ေယာင္ ၾကည့္သြားတယ္ .. း)
Post a Comment