အမွတ္တရ တန္ေဆာင္တုိင္

အမွတ္တရ တန္ေဆာင္တုိင္

ဒီအခ်ိန္ဆုိ က်ေနာ္ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမမွာ မနက္ခင္းဆုိျမဴခုိးေတြ ေ၀ေနေလာက္ျပီ။ ဒီေအာက္တုိဘာလကုန္ေလာက္ဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ေပၚသားေတြ အရူးထေလ့ရွိေသာ၊ တနည္းအားျဖင့္ အမက္ဆုံး၊ အေပ်ာ္ဆုံး ပြဲေတာ္ျဖစ္ေသာ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ၾကီး ေရာက္လာေပဦးမည္။ ဘာလုိလုိနဲ႕ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္နဲ႕ တစိမ္းလုိေနခဲ့ရတာ ႏွစ္အေတာ္ပင္ၾကာေနခဲ့ျပီ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္တခါမွ ေမ့လုိ႕မရပဲ ရင္ထဲမွာ ဒီပြဲေတာ္ေလးက ဆက္လက္တည္ရွိေနဦးမည္။ က်ေနာ္တုိ႕တန္ေဆာင္တုိင္က တျခားျမန္မာျပည္ရွိ ျမိဳ႕မ်ားႏွင့္ လုံး၀မတူ ျခားနားမူေတြနဲ႕အျပည့္ ျဖစ္သည္။ တျခားျမိဳ႕မွ နယ္သူ၊နယ္သားေတြအေနျဖင့္ ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တုိင္ကုိ ႏွစ္သက္တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြရဲ႕ ေသြးထဲကခ်စ္တဲ့ ျမတ္ႏုိးတဲ့စိတ္ေလးကုိ မွီႏုိင္မယ္မထင္ဘူးလုိ႕ ေျပာမယ္ဆုိရင္ မလြန္ပါဘူး...



ျမိဳ႕အမ်ားစုကေတာ့ သီတင္းကြ်တ္၊တန္ေဆာင္တုိင္ေရာက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႕ ကုိယ့္ရဲ႕မိဘ၊ ဆရာသမား၊ ကုိယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့လူေတြကုိ ကန္ေတာ့မယ္ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ေလးကေတာ့ သီတင္းကြ်တ္ျပီဆုိတာနဲ႕ ႏွစ္စဥ္ထတတ္တဲ့ ပုိးေတြကတခါျပန္ထလာတတ္ပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ကတည္းက မီးပုံပ်ံလုပ္ဖုိ႕အတြက္ လူေတြ စု၊ လုိအပ္တာေတြ စုေဆာင္းျပီး တာစူေနၾကပါျပီ။ ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြ ျပန္မွတ္မိတယ္။ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ေရာက္လာရင္ ေက်ာင္းအခန္းတုိင္းမွာ လူက အေယာက္ ၁၅၊၂၀ ထက္မပုိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ ေက်ာင္းသူေတြကပုိမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဆုိ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လုိ႕ ရေအာင္ ေက်ာင္းလစ္ျပီးေတာ့ ပြဲေတာ္ကုိသြားၾကတာပါ။ ဆရာဆရာမေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အျမဲဆုံးမတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမေျပးဖုိ႕ စာကုိ ၾကိဳးစားသင္ဖုိ႕ပါ။ တခါတေလမ်ား ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေလး ပြဲထဲကုိ မေျပးလုိက္နဲ႕ ဆရာမေတြပါ ၀ယ္ခ်င္တာေတြ၀ယ္ျပီး ေသာင္းက်န္းေနတတ္ပါတယ္ အဲ့လုိမ်ိဳး သံေယာဇဥ္ၾကီးတာပါ။

တန္ေဆာင္တုိင္ေရာက္ျပီဆုိ ညဖက္ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ၾကည့္လုိက္တာနဲ႕ မီးစုံးေလးေတြအလား ေနရာအႏွံ႕ မီးပုံပ်ံေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဟုိအရင္က မီးပုံပ်ံတလုံး လုပ္ဖုိ႕ဆုိတာေတာ္ယုံမလြယ္ပါဘူး။ အဓိက စကၠဴရွားပါးမူေပါ့။ ေနာက္ပုိင္းမွာ တရုတ္ျပည္က စီးပြားျဖစ္သြင္းလာတဲ့ ပလစ္စတစ္ မီးပုံပ်ံေတြ ၀င္လာပါတယ္။အဲ့ေနာက္ပုိင္း ပုိျပီးလြယ္တာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ဆန္အိတ္ေတြထဲမွာ အထဲကခံထည့္ေလ့ရွိတဲ့ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္အျဖဴပါးေလးေတြကုိ ေရာင္းလာပါတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ တလုံးမွ ၁၅က်ပ္ ၂၀ပါ။ ေအာက္ေျခအ၀ကုိ သြပ္ၾကိဳး ဒါမွမဟုတ္ ၀ါးနဲ႕ အ၀ုိင္းလုိက္ခတ္လုိက္ရင္ မီးပုံပ်ံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕က်ေနာ္တုိ႕ အဲ့ဒါေလးေတြကုိ အမွတ္တရလြတ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ (၉)တန္းေလာက္က ေက်ာင္းမွာ မီးပုံပ်ံျပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးဖူးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕မီးပုံပ်ံက ပိန္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေဘးမွာလဲ မီးေလာင္ထားေတာ့ ပလစ္စတစ္က က်ဳံ႕၀င္ေနတာပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အခ်ိဳးအစားမက်ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေအာင္ျမင္စြာ လႊတ္တင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။


တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးတန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေလးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြကုိခ်ည္း အသာေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီပြဲေလးက ဘာကုိျပသေနသလဲဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္တခုလုံးမွာ တေနရာပဲရွိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ရုိးရာ၊ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကိုေတြရဲ႕ ေပါင္းစည္းမူအင္အား၊ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းကုိ ျပသတာပါ။ မီးပုံပ်ံတလုံးျဖစ္တည္လာဖုိ႕ တေယာ
က္ထဲမျပီးပါဘူး။ လူအမ်ားၾကီး စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရတာပါ။ တဖြဲ႕က ယမ္းပုိင္းတာ၀န္ယူမယ္၊ ေနာက္တဖြဲ႕က မီးပုံပ်ံအပုိင္း၊ ေနာက္တဖြဲ႕က မီးပုံပ်ံအေပၚမွာ လွပေအာင္ေဆးျခယ္တဲ့အပုိင္း စသည္ျဖင့္ အပုိင္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ တာ၀န္ယူေဆာင္ရတာပါ။ ကုိယ့္ယူတဲ့ တာ၀န္လစ္ဟင္းသြားရင္ အားလုံးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားရတာပါ။ တခ်ိဳ႕ဆုိ ယမ္းေတြ မေတာ္တဆျဖစ္လုိ႕ အသက္ေပးလုိ႕ တာ၀န္ေတြ ယူခဲ့ရတာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာင္ၾကီးသားေတြ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္မီးအဖြဲ႕ေတာ့ ယမ္းသမားေတြ ယမ္းထကြဲလုိ႕ ဒဏ္ရာ ရၾကတယ္ဆုိတာနဲ႕ ေမတၱာစိတ္ထားျပီး သနားတတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မေၾကာက္မရႊံ႕ပဲ ကုိယ့္တာ၀န္ကုိလဲ ထမ္းေဆာင္ရတာပါပဲ



မီးပုံပ်ံမွာလဲ အမ်ိဳးအစား အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ေန႕လႊတ္တဲ့ အရုပ္ေတြရွိမယ္။ အရုပ္မွာကုိ အမ်ိဳးအစားက ထပ္ခြဲထုတ္ထားတာပါ။ ဥပမာ ေျခေလးေခ်ာင္း၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ အုပ္စုအဖြဲ႕ (ငါးအုပ္စု၊ ငွက္အုပ္စု) စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ညပုိင္းမွာဆုိလဲ မီးပုံပ်ံကုိယ္ထည္မွာ မီးပုံေလးေတြ ဆင္လုိ႕ အလွလႊတ္တာရွိမယ္၊ မီးရွဴးမီးပန္းေတြနဲ႕ လႊတ္တာေတြ စသည္ျဖင့္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ ေရာက္ျပီးဆုိတာနဲ႕ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကရွိတဲ့ နယ္လွည့္ေစ်းသည္ေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ေလာင္းကစားနည္းမ်ိဳးစုံ ရွိတတ္ပါတယ္။ ေလးေကာင္ဂ်င္၊ ေရႊေဘာလုံး၊ ျမွားပစ္ စသည္ျဖင့္ စုံေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ တခါမွ မႏုိင္ဖူးပါဘူး အျမဲရႈံးပဲ၊ စားစရာဆုိလဲ ရွမ္းျပည္ေဒသထြက္ေတြ မ်ားတတ္ပါတယ္။ ရွမ္းထမင္းခ်ဥ္၊ ဟင္းထုပ္၊ ေကာက္ညွင္းက်ည္းေတာက္( ေျခေထာက္) စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစုံလင္ပါတယ္။ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္ကလာေရာင္းတဲ့ ပ်ားအုံမုန္႕ေလးေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။



ေနာက္က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးမွာ တန္ေဆာင္တုိင္ေရာက္ရင္ ခ်စ္စရာဓေလ့ေလးေတြရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ခံေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မူးမူး ဘယ္ေလာက္ပဲေသာင္းက်န္းေသာင္းက်န္း ေမာင္ႏွမစိတ္ဓါတ္အျပည့္ရွိတတ္တာပါ။ မိန္းကေလးေတြကုိ အိေျႏၵသိကၡာက်ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါဘူး နာမည္ၾကီးပြဲေတာ္ျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ လူကလဲအေတာ္ကုိမ်ားျပားလွပါတယ္။ လူအုပ္ၾကီးကုိၾကည့္လုိက္ရင္ အခ်ိဳတခုကုိ ပုရြက္ဆိတ္အုံတခုလုံး ၀ုိင္းခဲေနသလုိပါပဲ။ ဒီၾကားထဲမွာ နယ္က ေပါက္တတ္ကရေကာင္ေလးေတြရဲ႕ လက္သရမ္းမူေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕သားေတြ အဲ့လုိ လုပ္တာမရွိတာကုိ ဂုဏ္ယူစြာေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕က လူေတြဟာ ပြဲနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အရမ္းကုိ အစြဲၾကီးတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ အဆုိေတာ္ေတြ လာဆုိတယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ျမိဳ႕ကအဆုိေတာ္ေတြကုိပဲ အားေပးတတ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက အုိင္းရင္းခေရာ့စ္လာရင္ ေလးျဖဴ၊အငဲ ဒါပဲ ပါးစပ္ကေအာ္ေနတတ္တာပါ၊ အာဇာနည္ဆုိ ေဘးထုိင္ပါပဲ၊ မ်ိဳးၾကီးဆုိ လက္ခံပါေသးတယ္။ အဲ့လုိပဲ အစြဲအလမ္းၾကီးျပီး ျမိဳ႕ခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္တတ္ပါတယ္။

အခုလုိ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ၾကီးေဒသခံေတြအတြက္ ေတာင္ၾကီးက ရွိတဲ့လူေတြကလဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး လုပ္ေပးေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲၾကီးကုိ အျပင္မွာတကယ္မျမင္ရေပမဲ့ အင္တာနက္ေပၚကေန Live အေနနဲ႕ျပသႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆုိ အေ၀းေရာက္ေတာင္ၾကီးသူ၊သားေတြရဲ႕ အလြမ္းကုိ စီပုံးေလးေတြမွာ ခ်ျပတတ္ပါတယ္။ ပုံမွန္ဆုိ ကုိယ္စီအလုပ္မ်ား
ေနေပမဲ့ အဲ့ခ်ိန္ေရာက္ရင္ အားလုံး စုံစည္းႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ဒါဟာ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာပါပဲ။ အခုဆုိ တေျဖးေျဖးေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ေလးဟာ ေခတ္မီလာျပီး လူငယ္တုိင္းဟာလဲ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြအျပည့္နဲ႕ပါ၊ ဒီလုိမ်ိဳးေလးေတြျမင္ေနရေတာ့ ကုိယ္တုိင္ဘာမွ မလုပ္ေပးႏုိင္ေပမဲ့ ေဘးကေန ၾကည့္ျပီး ရင္ထဲမွာ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာပီတိေတြ ျဖစ္ေနမိပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာလဲ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕နဲ႕တကြ ခ်စ္စရာ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြရဲ႕ စရုိက္၊ လူေနမူေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ လူေနမူေတြ ေျပာင္းလဲေျပာင္းလဲ က်ေနာ္ဟာ ေတာင္ၾကီးသားတေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနဦးမွာပါ။


ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ေလးနဲ႕ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ေလးကုိ သတိတရ ရွိလုိ႕ ေရးလုိက္တာပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ပုံမ်ားကုိ Google က ယူထားပါတယ္။

ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား