Thursday, April 9, 2009

စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္



ဒီအခန္းထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႕ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္စုံသြားပါတယ္။ လူ႕ဘ၀မွာ လုိအပ္ေသာ ရင္ခုန္မူ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မူတုိ႕ကုိ ဒီအခန္းေလးထဲတြင္ ခံစားရ၊ ထိေတြ႕ရပါသည္။ ဟုိအခန္းထဲက လူေတြအမ်ားၾကီး သူတုိ႕မ်က္နာေတြအားလုံးကုိ လုိက္ၾကည့္မိသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနသည့္ လူေတြ။ သူတုိ႕၏မ်က္နွာတြင္ စုိးရိမ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္းမ်ား စိုးေစ့မွ် မရွိေပ… မ်က္နွာတြင္ ပီတိအျပဳံးေတြနဲ႕ျပည့္ေနေပသည္။ အခန္းထဲတြင္သာမဟုတ္ အျပင္ဘက္္ ျခံ၀င္းအတြင္းၾကည့္လုိက္လွ်င္ ထီးကေလးမ်ားနွင့္ ေနပူေအာက္မွာ ရပ္သည့္လူက ရပ္ေနသည္။ ငုတ္တုတ္ထုိင္သည့္လူက ထုိင္ေနသည္။ ေရေမာ့ေသာက္ေနသူက ေသာက္ေနေပသည္။ သူတုိ႕၏ နွလုံးသားက ေတာင္းဆုိခ်က္အရ အလုပ္ခ်င္ဆုံး အလုပ္တခုကုိ သူတုိ႕ေက်နပ္စြာ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။

မွန္သည္ က်ေနာ္ေရာက္ေနသည္ကာ ရုံးတရုံးတြင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ျမန္မာလူမ်ိဳး အလုပ္သမားတုိင္း ဒီေနရာကုိ မသြားမျဖစ္သြားၾကရေပသည္။ အေၾကာင္းကား မိမိခ်စ္ေသာ တုိင္းျပည္အတြက္ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟုေသာ စိတ္နွလုံးကုိမူေသာ ၀န္ထမ္းေကာင္းမ်ား၏ ေကာင္းမူေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕သည္လဲ ဒီတာ၀န္ကုိ တဖက္တလမ္းကေန ထမ္းေဆာင္ရေပဦးမည္။ ဘ၀ေပး တာ၀န္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ျငင္းပယ္ပုိင္ခြင့္မရွိေပ။ ဘယ္သူမွလဲ ခ်စ္ေသာတုိင္းျပည္အတြက္ ျငင္းရုိးထုံးစံ မရွိေပ ၾကားလဲ မၾကားဖူးခဲ့ေပ။ ၀န္ထမ္းေကာင္းတုိ႕မည္သည္ ဘက္မလုိက္တတ္ေပ။ ထုိ႕အတူ ဒီအန္တီၾကီးသည္လဲ ဘက္မလုိက္တတ္ေပ။ အားလုံးကုိ တန္းတူ ဆက္ဆံတတ္ေပသည္။ ၀မ္းသာလွေပသည္။

S-Pass ဆုိ ပုံမွန္ ၈၀ (စင္ကာပူေဒၚလာ) ျဖစ္ေပသည္။ အားလုံးကုိ တန္းတူမွ်တစြာ အန္တီၾကီးက ေဆာင္ေစသည္။ တကယ္တမ္း ေပးေဆာင္ရမည့္ အခြန္မွာ လစာေငြ၏ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ျဖစ္ေပသည္။ တခ်ိဳ႕လူမ်ားက အန္တီၾကီးကုိ အသနားခံစာတင္ေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ ရသည့္လစာမွာ ၈၀၀ ေက်ာ္သျဖင့္ ၈၀ ထက္ ပုိေပးလုိ႕ရသလား ဟုေမးေနၾကေပသည္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီၾကီးသည္ ဘက္မလို္က္ အာဂတိမလုိက္စားသူ ျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ၈၀ ထက္ေက်ာ္ေပးမူကုိ လက္မခံေပ။ အန္တီၾကီးနည္းတူ သေဘာေကာင္းေသာ အကုိမ်ားလည္း ရွိေနေပေသးသည္။ ထုိအကုိၾကီး၏ သေဘာေကာင္းပုံမ်ားကေတာ့ မေျပာျပခ်င္ေအာင္ ေကာင္းသည္။ က်ေနာ္တုိ႕မ်ား ေနရာမွားေရာက္ေနသလား မွတ္ရသည္။ သူကပဲ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ လုပ္ေကြ်းေနသည္ဟု ခံစားမိေအာင္ကုိ ေျပာတတ္ေပသည္။ ၀မ္းသာလွေပသည္။ ေအာ္ေဟာက္ျခင္း အလ်င္မရွိ.. ခ်ိဳသာေသာ ၊ ေပ်ာ႕ေျပာင္းေသာ စကားသံတုိ႕နွင့္ ၾကိဳဆုိတတ္ေပသည္။

တီ….တီ……တီ………….
တီ…. တီ…. တီ……….

အိပ္ရာထက္မွာ အျမန္ထကာ နုိးစက္နာရီကုိ လွမ္းပိတ္္လုိက္သည္။ ေအာ္ ခုနက အိပ္မက္ၾကီးပါ့လား…. တကယ္မ်ားလားလုိ႕ ေသခ်ာသည္ ဟုိေန႕က က်ေနာ္ အခြန္ေဆာင္ရန္ ပတ္စပုိစ့္ သက္တမ္းတုိးရန္ လိုအပ္သျဖင့္ စိတ္ကစြဲျပီး က်ေနာ္ အိပ္မက္မက္ေနျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ က်ေနာ္အိပ္မက္ေလးထဲက အေၾကာင္းအရာေလးကုိ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ ထုိ႕ေနာက္ က်ေနာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခုခ်ကာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိ ဖုန္းေကာက္ဆက္လုိက္သည္။

ေဟ့ေကာင္ မင္း အခြန္ေဆာင္ သက္တမ္းတုိးေတြ လုပ္ေပးတဲ့ ေအဂ်င့္ ဖုန္းနံပါတ္ သိရင္ ငါ့ကုိ ေပးပါ။ ငါ အခြန္ေဆာင္ သက္တမ္းတုိးခ်င္လုိ႕…...



ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား


6 comments:

Thant said...

ဟား...ဟား...ဟား... ကိုယ္တုိ႕ကေတာ့ သြားခဲ့ၿပီးၿပီ ။ အဲဒီအိပ္မက္ထဲကအတိုင္းပဲ...အဲဒီအထဲက ဦးဦး၊ေဒၚေဒၚေတြ က်န္းမာ၊ခ်မ္းသာၾကပါေစ ( စိတ္နာလို႕ ရြဲ႕ေျပာတာ )

April 9, 2009 at 8:14 PM
kiki said...

အဲ့ဒီ အခြန္ကို ေနာက္တေခါက္အိပ္ မက္ မက္တဲ့အခါက်မွဘဲ ေဆာင္ ပါေတာ့လား ကိုေတာင္ေပၚရယ္ ။။ ၾကည့္ေတာ့ လည္ မလိုနဲ့ ့အေတာ္ထူပါလား ။ အကၤ်ီပါးပါးဝတ္အံုး ။ ေနေကာင္းသြားမွာပါ ။ အဟိဟိ....

April 10, 2009 at 4:58 AM
မငံု said...

အဟိ..အိပ္မက္ထဲေတာင္ ထဲ႔မက္ရေလာက္ေအာင္ကို အင္း..ေတာ္ေတာ္ စိတ္စြဲေပတာပဲ။

April 10, 2009 at 6:11 AM
ဖိုးစိန္ said...

ေႀသာ္..စြဲတဲ့စိတ္ရယ္.. ၿဖစ္ရမယ္..

April 10, 2009 at 7:14 AM
ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဟဲဟဲ.. ဟုတ္ပါ႔ဟုတ္ပါ႔.. း)

April 11, 2009 at 6:34 PM
ၾကယ္ဇင္ေသြး said...

ဟား ဟား
ေတာင္ေပၚသားရယ္ အေကာင္းမွတ္လို႔ တစ္ကယ္လဲ မဟုတ္ဘူး အိပ္မက္တဲ႔ ဟား ဟား တကယ္ျဖစ္တဲ႔ေန႔ ..... တကယ္ျဖစ္ေန႔

April 12, 2009 at 5:23 AM